Yokluk ve Varlık arasında süregelen uzun ve bir o kadar da kısa hayatlarımızı yaşarken biz insanlar aslında çok unutkanlaşdık Örneğin aşkı unutduk biz , şöyle ateşli bir aşk yaşamayı , birini canımız pahasına sevmeyi , bunu unutduk Dostluğu unutduk biz , ideolojik çatışma ortamında dar fikir çerçevemize birini sığdıramadığımızdan dostluğu unutduk Yardım severliği unutduk biz , zaten dosluğun olmadığı , aşkın olmadığı , birini sevmedimiz bir yerde nasıl yardım severlikten bahs edilebilir ? Aşkı , dostluğu , yardımı unutduğumuz yerden bu kez düşmanlıklar doğdu Düşmanlaşdık birbirimize biz insanlar Hep ben bilirim , ben konuşurum , benim inandığım daha doğru , benim fikrim hep üstün diye düşündüğümüz yerde birbirimizin fikirleri ile , inaçlarıyla ve hatta konuşmasıyla bile mücadile eder hale geldik Uzaklaşdık , bölündük , parçalandık... Kendi fikir ve düşüncelerimizin , şu çok sevdiğimiz inaçlarımızın hakim olduğu bir sözde cennet yaratmanın uğraşıyla içinden çıkılmaz ve ...
